Schrijfretraite

Ik heb het naar m’n zin. Tamme kastanjes rapen, walnoten kraken, een recept opzoeken dat eikels eetbaar maakt en pietluttig de beukennootjes van hun velletje ontdoen.

Juist ja, het is herfst en we zijn in de achterhoek. In the middle of nowhere. En dat is genoeglijk. Vakantie? Nou ja eigenlijk niet. Maar het ontspant wel. We zijn op schrijfretraite. Tussen alle bezigheden die tot de reguliere waan van de dag behoren, eruit geknepen om te werken aan schrijfsels in het kader van het Samen Geloven project.

Waar we aan werken?  Drie mensen, drie verschillende projecten: ik werk aan een hand/werkboek intercultureel gemeente-zijn: hoe ziet dat eruit, welke keuzes kan je maken en welke valkuilen kom je tegen. Marien aan een theologische onderbouwing: waarom zou je dat eigenlijk willen, interculturele gemeentes?  Harm werkt aan een kerkenpakket, tips voor gemeenten die een themazondag met migranten willen vormgeven.

Bij knapperend haardvuur bediscussiëren we de ins en outs. Ruth, Mefiboseth of Cornelius in het kerkenpakket? Welke theologische uitgangspunten zijn steekhoudend? Hoe krijgen we meer voorgangers met migratieachtergrond op de kansels in Nederland?  -om maar een paar van de vraagstukken te noemen.

Soms rammelen we er hele stukken achter elkaar uit, soms is het schrijfproces eerder stekelig en weerbarstig, net als de egel die we even vingen tussen de herfstbladeren vandaan en die zich meteen als een pinnig bolletje oprolde.

Gelukkig, na een poosje strekte de beledigde egel zich weer uit en knorde en scharrelde vrolijk verder. Wij ook. Wordt vervolgd. Jullie gaan er meer van horen als we uitgescharreld en geschreven zijn.